အက်ဆေးတစ်ပုဒ် ရေး၍ ဖိတ်ကြားခြင်း

လွန်ခဲ့သော ရက်သတ္တပတ်က၊ ကျနော် ကိုအောင်သန်းထွဋ် နှင့်တွေ့သည်။ ကျနော်တို့ စာကြည့်တိုက်မှာ၊ ပြန်/ဆက်ဝန်ထမ်းများကို သင်တန်းပေးရန် သူကလာရောက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျနော်က၊ စာကြည့်တိုက်ထဲမှာ ကိုယ့်ဘာသာ ကွန်ပြူတာကို အာရုံစိုက်နေသည်။ လူတစ်ချို့ဝင်လာတာ သိသည်။ ကျနော် မကြည့်အားသေး။ ကွန်ပြူတာထဲက၊ ဝက်ဆိုဒ်တစ်ခုထဲ မဲပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ကျနော့် နဘေးမှာ၊ ဤလူများဝင်ထိုင်သည်။ ကျနော့်ပါးစပ်မှ၊ သီချင်းလေး တိုးတီးရွတ်နေသည်။ ပြီးတော့မှ...

ဒီကလေးတွေ

မနက် ၁၀ နာရီ ထိုးရင်၊ ဒီကလေးတွေ ရောက်လာကြပြီ။ သူတို့က အစီအရီ စောင့်လျက်၊ ဆိုင်းလျက်။ အဲ… တခါတရံ… ၉ နာရီလောက် အစောကြီး ရောက်လာတတ်သဗျ…။ ဝီရိယကောင်းချက်။ စာကြည့်တိုက်က နံနက် ၁၀ နာရီ ပုံမှန်ဖွင့်တယ်လေ…။ အဲ… ဥပုသ်နေ့တို့၊ စနေ တနင်္ဂနွေနေ့တို့ဆိုရင် ၎င်းတို့ အပြိုင်အဆိုင် ဝင်ထွက် ကြ၊...

စောင့်ကြည့်ခွေး

“အရူးတွေ လက်ထဲမှာ၊ အန္တရာယ်ပေးနိုင်တဲ့ လက်နက်တွေ မရှိစေရအောင် ဖယ်ရှားပစ်ဖို့ ကျွန်တော် အမြဲ လိုလားခဲ့တယ်။ ကိုင်း… လက်နှိပ်စက်တွေက စကြပါစို့ရဲ့….” ဖရန့်ရိုက်။ (သတင်းစာဆရာများကို တိုက်ခိုက်သရော်တဲ့စကား) စာ - ၃၄ / နိုင်ငံရေး စာကိုး စကားကိုး - မောင်ဝံသ တကယ်တော့ ဖရန့်ရိုက်ကိုယ်တိုင်က၊ စာရေးဆရာဖြစ်သည်။ ဗိသုကာတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ ၁၈၆၇ ခုနှစ်...